Przyrost masy ciała kobiety w czasie ciąży jest normą, jeśli mieści się w granicach 12 – 14 kg.  Podobnie jest w przypadku tkanki tłuszczowej, która najbardziej gromadzi się pod pępkiem, na wysokości macicy.  Zarówno w ciąży jak i w całym naszym życiu jest ona niezbędna - sprzyja ochronie naszych narządów wewnętrznych. Ciąża przyczynia się do wielu zmian hormonalnych oraz biomechanicznych, wpływających na sylwetkę i samopoczucie przyszłej mamy. Rośnie poziom hormonu relaksyny, w wyniku czego ciało staje się bardziej elastyczne a przez to  gotowe na zwiększenie rozmiaru macicy oraz na rozwój znajdującego się w niej dziecka.

Fizjologiczne zmiany w przebiegu ciąży to:

• przodopochylenie miednicy,
• pogłębienie krzywizn kręgosłupa,
• poszerzenie się ustawienia guzów kulszowych, spojenia łonowego oraz kości guzicznej,
• zachwianie równowagi mięśniowej w obrębie miednicy i powłok brzucha,
• zwiększenie długości stopy

Dość częstym zjawiskiem wynikającym z ww procesów jest rozejście mięśni prostych brzucha.

Każdy z nas posiada dwa aktony mięśnia proste brzucha zlokalizowane między dolnymi żebrami i mostkiem a spojeniem łonowym. Są one połączone kresą białą, biegnącą w linii środkowej ciała. W przebiegu ciąży dochodzi do rozluźnienia włókien tejże kresy oraz mięśni prostych brzucha, co zwiększa odstęp między tymi strukturami. Odpowiada za to rosnąca macica, która przyczynia się również do zmiany ustawienia miednicy. Fizjologiczne rozejście w ciąży, nie powinno wywoływać żadnych dolegliwości bólowych ani problemów w codziennym funkcjonowaniu. Jeśli natomiast pojawia się  ból okolicy brzucha, żeber czy pleców, można podejrzewać, że doszło do nadmiernego rozejścia.  Uwypuklanie się brzucha lub pępka w rzucie kresy białej, w momencie wstawania lub podnoszenia głowy w pozycji leżącej,  może świadczyć o rozwarstwieniu kresy białej.   O nieprawidłowych zmianach w obrębie tkanek brzucha może sygnalizować również pojawienie się na skórze rozstępów. Po porodzie kresa jest w rozluźnieniu. Powrót do jej  fizjologicznego napięcia wymaga czasu. Niestety zdarza się, że mięśnie pozostają w dużej separacji od siebie. Skóra w miejscu rozejścia wygląda starzej i jest wiotka.

Co może sprzyjać pojawieniu się takich dolegliwości?

• zła postawa,
• złe nawyki dnia codziennego,
• wcześniejsze ciąże,
• zmiany hormonalne,
• źle dobrana aktywność fizyczna i ćwiczenia,
• długie przebywanie w pozycji siedzącej,
• nadmierne obciążanie,
• zmiany w obrębie dna miednicy i pleców,
• zwiększone lub zmniejszone napięcie mięśni brzucha.

Na szczęście istnieją metody, dzięki którym można uzyskać zadowalające efekty. W przebiegu procesu usprawniania stosuje się indywidualnie dobraną terapię   ćwiczenia oraz taping.

Jeśli zauważasz niepokojące objawy - nawet w okresie połogu – umów się  na wizytę u fizjoterapeuty uroginekologicznego. Warto pamiętać, że na terapię nie jest za późno nawet kilka lat po porodzie. Niezwykle ważna jest także dbałość o profilaktykę w celu zapobiegania  ewentualnemu rozejściu.