Ból barku jest dość powszechną dolegliwością, z którą musimy się borykać. Może się pojawić na krótko przy przeciążeniu stawu lub po lekkim urazie, przeważnie ma niewielkie nasilenie i przechodzi samoistnie. Jednak w przypadku gdy ból występuje często lub ciągle, budzi w nocy i ogranicza ruch stawu należy zastanowić się jaka jest jego przyczyna.

W literaturze potocznej i medycznej występuje pojęcie zespół ciasnoty podbarkowej lub zespołu konfliktu podbarkowego, które jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu barku.  W prostych słowach jest to „zwężenie” przestrzeni między wyrostkiem barkowym a głową kości ramiennej. Jeśli przestrzeń ta jest niewystarczająca, może dojść do konfliktu między częściami stawu ramiennego, co przy ruchach kończyną może powodować ból.

Ale co jest przyczyną ciasnego barku? Zespół konfliktu podbarkowego jest tak naprawdę wstępnym objawem choroby grupy mięśni barku, które odpowiadają za jego stabilność, utrzymanie prawidłowej pozycji głowy kości ramiennej względem panewki oraz prawidłowe funkcjonowanie stawu. Mięsnie te, a właściwie ich przyczepy do kości nazywamy stożkiem rotatorów. Przyczyny uszkodzenia są różne, czasem nieuchwytne. Do najczęstszych należą urazy, przeciążenie, stany zapalne kaletki podbarkowo-podnaramiennej, niestabilność i inne.

Jak zapobiec tym dolegliwościom oraz jak je skutecznie leczyć ? Nie od dziś wiadomo, że w leczeniu najważniejsza jest profilaktyka. W tym wypadku nie jest inaczej.  Odpowiednia rozgrzewka i przygotowanie do ćwiczeń zmniejsza ryzyko urazu lub przeciążenia podczas aktywności fizycznej. Również zapobiegając upadkom poprzez odpowiednią profilaktykę, szczególnie u osób starszych, można uniknąć uszkodzeń w obrębie omawianego stawu. Odpowiednia diagnostyka i leczenie chorób ogólnoustrojowych jak np. dna moczanowa, cukrzyca zmniejsza ryzyko stanów zapalnych w obrębie barku.

Jeśli jednak dojdzie już do uszkodzenia stożka rotatorów, nieodzownym elementem jest prawidłowa diagnostyka, która ukierunkuje nas na właściwe leczenie. Pierwszym etapem leczenia jest odpowiednio prowadzona rehabilitacja oraz fizykoterapia wspomagana lekami przeciwzapalnymi. Istotne znaczenie ma również podanie osocza bogatopłytkowego (PRP) do przestrzeni podbarkowej. W przypadku braku poprawy po 4-6 miesiącach leczenia wskazana jest operacja pod postacią artroskopii stawu ramiennego i przestrzeni podbarkowej.