Łokieć tenisisty/entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej, czyli zmiany przeciążeniowe w obrębie ścięgien mięśni  prostowników nadgarstka.

W wyniku nagromadzenia licznych mikrourazów w obrębie przyczepów prostowników nadgarstka dochodzi do ich zmian degeneracyjnych i zmniejszenia elastyczności.

Objawy to:

• Ból po bocznej stronie stawu łokciowego,
• Ból po bocznej stronie przedramienia w pewnym oddaleniu od przyczepu,
• Ból w okolicy nadgarstka,
• Zwiększanie się dolegliwości bólowych podczas prostowania nadgarstka,
• Osłabienie siły mięśniowej,
• Zwiększona wrażliwość na dotyk po bocznej stronie stawu łokciowego,
• Silny ból przy wykonywaniu czynności takich jak chwytanie i podnoszenie (nawet niewielkich przedmiotów).

Wbrew sugestii wynikającej z nazewnictwa (łokieć tenisisty)  jedynie niewielka część osób zawodowo grających w tenisa odczuwa dolegliwości w wyniku wystąpienia tego schorzenia.

Znacznie częściej entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej dotyka osoby wykonujące prace manualne w których ruchy nadgarstka są wykonywane ze znaczną częstotliwością oraz osoby amatorsko uprawiające sport np.

• Informatyków,
• stomatologów,
• ortopedów,
• mechaników
• elektryków,
• masażystów,
• pracowników biurowych,
• ślusarzy,
• amatorów squasha, tenisa czy badmintona.

Rehabilitacja i leczenie

Podstawą leczenia jest fizjoterapia z wykorzystaniem wielu technik manualnych takich jak: igłoterapia sucha, masaż poprzeczny, terapia powięziowa (FDM), terapia punktów spustowych.

Niezbędne jest również wdrożenie odpowiednio dobranych ćwiczeń mających na celu przywrócenie elastyczności oraz przebudowę przyczepów ścięgnistych prostowników nadgarstka.

Jako wsparcie można również zastosować fizykoterapię na przykład w postaci fali uderzeniowej lub ultradźwięków.

Aby efekt terapeutyczny został utrzymany niezbędne jest również znalezienie przyczyny powstania zmian powstałych w obrębie prostowników nadgarstka (jakie czynności powodują mikrourazy). Następnie adaptacja miejsca pracy/techniki, sprzętu sportowego (miejsce powstania przyczyny) w celu zmniejszenia czynnika chorobowego, a jeśli jest to możliwe to jego całkowita eliminacja. Niekiedy stan pacjenta wymaga wdrożenia farmakoterapii.

Każdy pacjent wymaga indywidualnego podejścia (diagnostyki, metod terapii, edukacji).